Tours 
De Blind Walls Talent Day levert meer dan acht fraaie schilderingen voor de deur van brouwcafé BRACK in Breda op. Het is vooral een weekend waarin een divers palet aan creatieve zielen de ruimte krijgt om te groeien én om fouten te maken. Robert Jan Lechner: “Dat mag je zien.”
Kevin Rooi neemt een paar stappen terug van de stapel stenen voor hem, opgestapeld in een constellatie van acht muren. Daarop laten hij en zeven andere artiesten dit weekend hun ontwerp los. ‘CULTURA’, staat er in grote egale kleuren op die van hem. Elke letter is van een andere typografische snit, die elk een specifieke betekenis voor hem heeft. De T in het midden bijvoorbeeld, doet aan de vorm zijn thuiseiland Curaçao denken. “Details zijn heel belangrijk voor mij”, zegt hij. Dan gaat hij weer terug op centimeters afstand van de schildering staan, werkt met zijn penseel de curve van een letter minutieus bij, en geeft deze zo juist de indruk van een enkele, soepele beweging.
Al anderhalve dag zijn de deelnemers die uit een open call geselecteerd zijn voor de talentendag van Blind Walls Gallery bezig. Tegelijkertijd meldt een aanzienlijk deel van de afgevallen 165 kunstenaars zich op deze zondagmiddag voor een portfolio review. In de hal van BRACK is op dat moment niet alleen van het betere craftbier te genieten, maar kunnen zij ook advies inwinnen van professionals in hun vakgebied. Het gebeurt als de zon net doorbreekt boven dit niet onplezierig rauwe stukje voormalig industrieterrein, op een minuut of tien wandelen van Breda station. Dat hier in de 17de eeuw een jachtslot van de Oranjes te vinden was in het toenmalige Belcrumbos, zou niemand kunnen vermoeden. Voor de schilders blijkt die lokale historie eeuwen later echter een vruchtbare inspiratiebron.
Mara Liem vond die met name in de dieren die destijds in het Brabantse bos leefden. Deze worden afgebeeld in een sprookjesachtige processie waarin zij op één na (een vos, die als enige de toeschouwer direct aankijkt) allemaal over menselijke benen en voeten beschikken. Het geeft haar zwart-witte illustratie iets unheimisch; de suggestie van een verhaal waarop de vinger niet exact te leggen is. Een beeld waarin de kijker even verdwalen kan. Liem gebruikt er technieken voor die een echo van de klassieke Chinese schilderkunst zijn. “Het lijnenwerk en het vastleggen van tijd zijn daarin belangrijker dan realisme”, legt ze uit. “Mijn ouders komen uit de koloniën en namen daaruit mee dat wij vooral heel Nederlands waren. Jezelf als Aziatisch profileren was taboe. Maar dan blijk ik toch eeuwenoude Chinese ideeën over schilderkunst doorgekregen te hebben, die nu opbloeien.”
Een uur later zit het weekend voor talentontwikkeling erop, en dienen de acht kunstenaars klaar met hun werk te zijn. ‘Er is altijd ruimte voor verbetering’, zo leest de oplettende kijker in de vervaagde letters onderaan de meermaals wit gesausde muur van Gentenaar Kristof Van Heeschvelde (“Conceptueel heel sterk”, zo oordeelt de jury), maar er wordt duidelijk ook uitgekeken naar moment dat zij de andere eindresultaten kunnen zien. Van elkaar leren en connecties leggen met collega’s lijkt belangrijker te zijn dan wie er met de winst vandoor gaat, ook al is de beloning van een grote muurschildering in de Blind Walls Gallery een aanzienlijke.
“Blij dat die kwast geholpen heeft”, zegt Liem tegenover zijn muur tegen Robert Jan Lechner. “Ja, de details waren anders niet gelukt”, constateert die tevreden. Lechner heeft drie gestileerde konijnen geschilderd, die elk een opeenvolgend tijdperk van de omgeving symboliseren. Hoewel Liem en Lechner beide dieren hebben geschilderd en hun stijlen heel verschillend zijn, delen zij het idee dat de zichtbaarheid van een menselijke hand belangrijker is dan technische perfectie. “Ik werk met verfstiften, en dat mag je zien”, vindt hij. “Die druppen als je niet scherp bent.”
Die druk gebruikt de voormalig graffitischrijver als stok achter de deur voor zichzelf. Maar de noodzaak om alle foutjes te corrigeren wanneer deze zich toch voordoen, voelt hij niet. Dat vanuit zijn handtekening een streepje verf naar beneden loopt ziet hij als een mooie bonus, een drup kleur die verderop buiten een wit vlak valt is juist een bron van irritatie. “Dat is dan een leermoment naar je volgende werk toe”, stelt hij vast. “In het verleden werkte ik als grafisch vormgever, dan kon je op computer alles perfect maken. Dat stond me na een tijd tegen, en ook dat je die computer daarvoor nodig had.”
De jury blijkt het uiteindelijk meer dan eens te zijn met zijn keus om fysieker te werken. “Het gaat niet om wie de beste schilder is, maar het opdoen van ervaring. Het beleven van een leerzaam, leuk weekend”, verklaart Dennis Elbers (directeur Blind Walls Gallery) namens hen. Omringd door kandidaten en toeschouwers is het desalniettemin aan hem een winnaar aan te wijzen. “Daarbij kijken we ook naar wie het beste bij die volgende opdracht past.” Het blijkt Lechner geworden te zijn. Tussen de muren in met een bos bloemen als teken van victorie in zijn hand, zoekt de artiest zelf even naar woorden om het afgelopen weekend te omschrijven. “Ik wil vooral iedereen bedanken. Het was heel vet om al die verschillende benaderingen te zien”, besluit hij. “Heel erg leerzaam.”
Dit artikel is geschreven door cultuurjournalist Jaap van der Doelen
Alle Open Call deelnemers:
- Daniel Dmyszewicz
- Robin Raaphorst
- Cigarra Entinta
- Auwnanas
- Kevin Rooi
- Mara Liem
- Robert Jan Lechner
- Kristof Van Heeschvelde
Portfolio reviewers
- David Roos (STRAAT)
- Tim Marschang (Street Art Cities)
- Jasper van Es (curator)
- Linda van der Vleuten (Opperclaes)
- Nanne Boere (The Hague Street Art)
- Stein de Bont (Blind Walls Gallery).
Juryleden
- Floor Milou Smit (winnaar Blind Walls Open Call 2022)
- Daniël Claessens (curator All Caps Rotterdam)
- Dennis Elbers (directeur Blind Walls Gallery)
